بیماری های مشابه

استئوما یک تومور خوش‌خیم (benign) و به‌طور آهسته رشدکننده و پیشرونده است که معمولاً در استخوان‌های جمجمه و صورت، در گوش، نزدیک عصب بینایی، یا در سینوس‌های پارانازال قرار دارد. این تومور بیشتر در نوجوانان و جوانان دیده می‌شود، اما گزارش‌هایی از بروز آن در افراد بالغ تا دهه ششم زندگی نیز وجود دارد. احتمال ابتلا به استئوما در مردان دو برابر بیشتر از زنان است. استئوما می‌تواند به صورت منفرد یا چندگانه ظاهر شود. وجود استئوماهای متعدد و دیگر تومورها می‌تواند با یک اختلال ژنتیکی به نام سندرم گاردنر (Gardner syndrome) مرتبط باشد.

استئوسارکوم شایع‌ترین تومور بدخیم استخوان است که از سلول‌های استئوبلاستیک (osteoblastic) منشأ می‌گیرد. بیماران معمولاً با درد استخوان یا وجود یک توده مراجعه می‌کنند. استخوان‌های بلند به‌طور معمول تحت تأثیر قرار می‌گیرند و این تومور به‌طور مکرر به سایر نقاط بدن، به‌ویژه ریه‌ها، متاستاز (metastasize) می‌دهد. استئوسارکوم در مردان زیر ۳۰ سال شایع‌تر است. این تومور می‌تواند به‌صورت ثانویه در نتیجه شرایط پزشکی مانند بیماری پاژه (Paget disease) و یا پس از پرتودرمانی (radiotherapy) قبلی نیز بروز کند. درمان استئوسارکوم شامل شیمی‌درمانی (chemotherapy) و جراحی برای برداشت تومور اولیه است. با درمان، میزان بقای کلی حدود ۶۰٪ تا ۸۰٪ است.